تبادل لینک هوشمند برخی فضایل حضرت ابوطالب علیه السلام
حضرت صادق علیه السلام از پدران گرامش عليهم السّلام نقل می کند که فرمودند: روزی أمير المؤمنين عليه السّلام در فضاى مسجد نشسته بود و مردم گرد او جمع بودند كه مردى برخاسته و گفت: اى أمير المؤمنين چطور مىشود كه شما در مقامی هستى كه خداوند شما را در آن مقام قرار داده است، در حالى كه پدر تو در آتش در عذاب است؟ حضرت عليه السّلام فرمود: خدا زبانت را ببرد!
وَ الَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِيّاً لَوْ شَفَعَ أَبِي فِي كُلِّ مُذْنِبٍ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ لَشَفَّعَهُ اللَّهُ فِيهِمْ، أَبِي مُعَذَّبٌ فِي النَّارِ وَ ابْنُهُ قَسِيمُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ، وَ الَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِيّاً إِنَّ نُورَ أَبِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُطْفِئُ أَنْوَارَ الْخَلَائِقِ إِلَّا خَمْسَةَ أَنْوَارٍ نُورَ مُحَمَّدٍ صلّی الله علیه و آله وَ نُورِي وَ نُورَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ نُورَ تِسْعَةٍ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ، فَإِنَّ نُورَهُ مِنْ نُورِنَا الَّذِي خَلَقَهُ اللَّهُ تَعَالَى قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ آدَمَ بِأَلْفَيْ عَامٍ.( بحار الأنوار، ج35، ص69به نقل از الاحتجاج)
قسم به خدايى كه محمّد را به پيامبرى مبعوث فرمود، اگر پدرم تمام گناهكاران زمين را شفاعت كند خداوند آن را می پذيرد، مگر مىشود كه پدرم در آتش در عذاب باشد و فرزند او قسيم بهشت و جهنّم باشد؟! قسم به آنكه محمّد را به پيامبرى مبعوث فرمود بىشكّ نور پدرم در روز قيامت همه انوار خلايق را خاموش و بی اثر می سازد جز نور محمّد و نور من و نور حسن و نور حسين و نور نه فرزند از اولاد حسين، زيرا نور او(پدرم) از نور ما است، که خداوند آن را دو هزار سال پيش از خلق آدم آفريده است.
اصبغ بن نباته گفت: از امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه شنيدم كه مىفرمود: وَ اللَّهِ مَا عَبَدَ أَبِي وَ لَا جَدِّي عَبْدُ الْمُطَّلِبِ وَ لَا هَاشِمٌ وَ لَا عَبْدُ مَنَافٍ صَنَماً قَطُّ. كَانُوا يُصَلُّونَ إِلَى الْبَيْتِ عَلَى دِينِ إِبْرَاهِيمَ ع مُتَمَسِّكِينَ بِهِ.(كمال الدين، ج1، ص174-175)
به خدا سوگند كه پدر و جدّم عبد المطّلب و هاشم و عبد مناف هيچ گاه بتى را نپرستيدند. آنها مطابق دين حضرت ابراهيم عليه السّلام به جانب خانه كعبه نماز مىخواندند و بدان متمسّك بودند.
حضرت صادق عليه‌السلام فرمود: «وَ اللَّهِ إِنَّ إِيمَانَ أَبِي طَالِبٍ لَوْ وُضِعَ فِي كِفَّةِ مِيزَانٍ وَ إِيمَانُ هَذَا الْخَلْقِ فِي كِفَّةِ مِيزَانٍ، لَرَجَحَ إِيمَانُ أَبِي طَالِبٍ عَلَى إِيمَانِهِمْ .(بحارالأنوار، ج35، ص112)
به خداوند سوگند، اگر ايمان ابوطالب عليه‌السلام را بر كفه‌ي ترازو قرار دهند و ايمان ساير مردمان را در كفه‌ي ديگر بنهند، بي‌شك ايمان ابوطالب عليه‌السلام بر ايمان تماميِ آنان غلبه كند.
داوود رَقّى گفت: نزد حضرت صادق علیه السلام رفتم ، در حالى كه مالى از شخصى طلب داشتم و می ترسیدم كه ندهد. از آن وضع به حضرت شكايت کردم، حضرت به من فرمود: وقتی به مكّه رفتى ، از جانب حضرت عبد المطّلب علیه السلام طواف کن و دو ركعت نماز بخوان، از جانب حضرت ابو طالب علیه السلام طواف کن و دو رکعت نماز بخوان ، و از جانب حضرت عبد اللّه علیه السلام طواف کن و دو ركعت نماز بخوان ، و از جانب حضرت آمنه علیهاالسلام نماز بخوان ، و دو ركعت نماز بخوان ، و از جانب حضرت فاطمه بنت اسد علیهاالسلام طواف کن و دو ركعت نماز بخوان. سپس دعا کن كه خداوند مالت را به تو برگرداند. داوود گفت: من چنين كردم و هنگامی که از باب صفا خارج شدم، بدهكار خود را ديدم كه در آنجا ايستاده است و مي گويد: اى داوود ، مرا از آن کار باز داشتی ، بيا و مال خود را دريافت كن.(الكافي، ج4، 544 ص
حضرت صادق علیه السلام از پدران گرامش عليهم السّلام نقل می کند که فرمودند: روزی أمير المؤمنين عليه السّلام در فضاى مسجد نشسته بود و مردم گرد او جمع بودند كه مردى برخاسته و گفت: اى أمير المؤمنين چطور مىشود كه شما در مقامی هستى كه خداوند شما را در آن مقام قرار داده است، در حالى كه پدر تو در آتش در عذاب است؟ حضرت عليه السّلام فرمود: خدا زبانت را ببرد!
وَ الَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِيّاً لَوْ شَفَعَ أَبِي فِي كُلِّ مُذْنِبٍ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ لَشَفَّعَهُ اللَّهُ فِيهِمْ، أَبِي مُعَذَّبٌ فِي النَّارِ وَ ابْنُهُ قَسِيمُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ، وَ الَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِيّاً إِنَّ نُورَ أَبِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُطْفِئُ أَنْوَارَ الْخَلَائِقِ إِلَّا خَمْسَةَ أَنْوَارٍ نُورَ مُحَمَّدٍ صلّی الله علیه و آله وَ نُورِي وَ نُورَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ نُورَ تِسْعَةٍ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ، فَإِنَّ نُورَهُ مِنْ نُورِنَا الَّذِي خَلَقَهُ اللَّهُ تَعَالَى قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ آدَمَ بِأَلْفَيْ عَامٍ.( بحار الأنوار، ج35، ص69به نقل از الاحتجاج)
قسم به خدايى كه محمّد را به پيامبرى مبعوث فرمود، اگر پدرم تمام گناهكاران زمين را شفاعت كند خداوند آن را می پذيرد، مگر مىشود كه پدرم در آتش در عذاب باشد و فرزند او قسيم بهشت و جهنّم باشد؟! قسم به آنكه محمّد را به پيامبرى مبعوث فرمود بىشكّ نور پدرم در روز قيامت همه انوار خلايق را خاموش و بی اثر می سازد جز نور محمّد و نور من و نور حسن و نور حسين و نور نه فرزند از اولاد حسين، زيرا نور او(پدرم) از نور ما است، که خداوند آن را دو هزار سال پيش از خلق آدم آفريده است.
اصبغ بن نباته گفت: از امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه شنيدم كه مىفرمود: وَ اللَّهِ مَا عَبَدَ أَبِي وَ لَا جَدِّي عَبْدُ الْمُطَّلِبِ وَ لَا هَاشِمٌ وَ لَا عَبْدُ مَنَافٍ صَنَماً قَطُّ. كَانُوا يُصَلُّونَ إِلَى الْبَيْتِ عَلَى دِينِ إِبْرَاهِيمَ ع مُتَمَسِّكِينَ بِهِ.(كمال الدين، ج1، ص174-175)
به خدا سوگند كه پدر و جدّم عبد المطّلب و هاشم و عبد مناف هيچ گاه بتى را نپرستيدند. آنها مطابق دين حضرت ابراهيم عليه السّلام به جانب خانه كعبه نماز مىخواندند و بدان متمسّك بودند.
حضرت صادق عليه‌السلام فرمود: «وَ اللَّهِ إِنَّ إِيمَانَ أَبِي طَالِبٍ لَوْ وُضِعَ فِي كِفَّةِ مِيزَانٍ وَ إِيمَانُ هَذَا الْخَلْقِ فِي كِفَّةِ مِيزَانٍ، لَرَجَحَ إِيمَانُ أَبِي طَالِبٍ عَلَى إِيمَانِهِمْ .(بحارالأنوار، ج35، ص112)
به خداوند سوگند، اگر ايمان ابوطالب عليه‌السلام را بر كفه‌ي ترازو قرار دهند و ايمان ساير مردمان را در كفه‌ي ديگر بنهند، بي‌شك ايمان ابوطالب عليه‌السلام بر ايمان تماميِ آنان غلبه كند.
داوود رَقّى گفت: نزد حضرت صادق علیه السلام رفتم ، در حالى كه مالى از شخصى طلب داشتم و می ترسیدم كه ندهد. از آن وضع به حضرت شكايت کردم، حضرت به من فرمود: وقتی به مكّه رفتى ، از جانب حضرت عبد المطّلب علیه السلام طواف کن و دو ركعت نماز بخوان، از جانب حضرت ابو طالب علیه السلام طواف کن و دو رکعت نماز بخوان ، و از جانب حضرت عبد اللّه علیه السلام طواف کن و دو ركعت نماز بخوان ، و از جانب حضرت آمنه علیهاالسلام نماز بخوان ، و دو ركعت نماز بخوان ، و از جانب حضرت فاطمه بنت اسد علیهاالسلام طواف کن و دو ركعت نماز بخوان. سپس دعا کن كه خداوند مالت را به تو برگرداند. داوود گفت: من چنين كردم و هنگامی که از باب صفا خارج شدم، بدهكار خود را ديدم كه در آنجا ايستاده است و مي گويد: اى داوود ، مرا از آن کار باز داشتی ، بيا و مال خود را دريافت كن.(الكافي، ج4، 544 ص
نظرات شما عزیزان:
چنين فرمود پيغمبر، كه از ايمان خلق اللَّه
وزينتر هست اندر كفه، ايمان ابوطالب
احسنت برادر.gif)
وزينتر هست اندر كفه، ايمان ابوطالب
احسنت برادر
تاریخ: چهار شنبه 21 خرداد 1393برچسب:ابوطالب,حضرت ابوطالب,فضايل,فضايل حضرت ابوطالب,حضرت علي,بهشت,جهنم,
ارسال توسط محسن
آخرین مطالب
